Jak kocha to poczeka.

Historia pierwsza- Ten płaszcz po raz pierwszy zobaczyłam pod koniec lata. I to była miłość od pierwszego wejrzenia . Od razu stwierdziłam, musi, ale to absolutnie musi być mój. Jednak fakt, że byłam z dala od rodzinnego miasta (w Krakowie czyli), bez grubszej gotówki, a do tego, kto kupuje zimowe płaszcze w sierpniu? Z żalem pozostawiłam wybranka na wieszaku. Będąc w Krakowie znów w październiku, bez większych nadziei odwiedziłam Galerie Centrum. A tam,wisiał na wieszaku czekając na mnie. Teraz jest mój.
Historia druga- Zwykle kupuje w szmateksach rzeczy, których nie założywszy ani razu, wyrzucam , stwierdzając że to nie to. Tą kobaltową spódnicę uratował fakt że wylądowała w jakimś kartonie. Teraz dałam jej szansę.

A tu dokładniej płaszcz ( przede wszystkim z ładnie zawiązaną kokardą)


I nieopisywana, ale cudna torebka:



przy okazji przymierzyłam pożyczone nerdy. Szpetni nastoletni? ;)



Płaszcz: Linea, Galeria Centrum
Spódnica: szmateks
Torebka:Kufer Art
Buty: Ryłko
Berecik: stragan
Ciepłe(!) rajstopy: H&M, dział dziecięcy

Na zakończenie: szczególne podziękowania dla Marzymskiej za zdjęcia i przeprosiny za to że zrobiłam jej kawę ze skwaśniałym mlekiem. ;)